πολυπικραίνω

πολυπικραίνω: και πολυπρικαίνω / πολυπικραίνω ΝΜ

1. πικραίνω πολύ, δίνω μεγάλη πίκρα, πολλή θλίψη σε κάποιον

2. (η μτχ. παθ. παρακμ.) πολυπικραμένος και πολυπρικαμένος και, μσν. τ., πολυπικραμμένος, -η, -ο(ν)

α) αυτός που δοκίμασε πολλή πίκρα, ο βαθιά λυπημένος

β) αυτός που έφερε πολλή πίκρα, ο θλιβερός (α. «μια μέρα θλιβερή, μια μέρα πικραμένη» β. «τὴν πολυπικραμένην ἡμέραν», Διγ. Ακρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + πικραίνω].

Игры ⚽ Поможем написать реферат

πολυ- — Α το, Ν άκλ. (βιοχ.) πολυριβονουκλεοτίδιο που αποτελείται εξ ολοκλήρου από αδενυλικά υπολείμματα. ΝΜΑ α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επιθ. πολύς και δηλώνει ότι το β συνθετικό γίνεται πολλές φορές,… … Dictionary of Greek
πολυπικραμένος — η, ο βλ. πολυπικραίνω … Dictionary of Greek
πολυπρικαίνω — Ν βλ. πολυπικραίνω … Dictionary of Greek
πολυπρικαμένος — η, ο, Ν βλ. πολυπικραίνω … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias